Rok po Santiago

Dzisiaj miałem sposobność spokojnego przeglądnięcia ubiegłorocznych zapisów z mojego Camino de Santiago. Patrząc z perspektywy minionego roku uważam, że ta podróż była mi potrzebna. Dzięki tej podróży wiele nowych rzeczy zadziało się w moim życiu, bo ja się zmieniłem. Dzięuję ci Jezu, że pomogłeś mi w tej drodze i że pomagasz mi od zawsze...

Coś dla ciała w Santiago

Przygotowałem wczoraj wspaniałe leczo. Nie wiem z czego wynikała jego wspaniałość, czy ze składników, czy z powodu dawno nie jedzonej ciepłej naturalnej strawy, a może z obydwu powodów. Oto przepis: jedna cukinia, jedna czerwona papryka, jedna duża cebula, dwa zielone pomidory, oliwa z oliwek, 70-100g hiszpańskiej szynki, sól i ostra papryka w proszku. Wszystkie składniki pokroić według uznania. Na patelnię wlać 2 łyżki oliwy i wrzucać po kolei cebulę, paprykę, cukinię, pomidory i szynkę. Dodać po pół łyżeczki soli i papryki. Wszystko razem dusić pod przykryciem przez 15-20 minut na średnim ogniu i gotowe. Smacznego. Mam wielką ochotę na pierogi.

Fisterra

Fisterra to dosłownie koniec ziemi. Dalej już tylko wielka niewiadoma woda. Tak właśnie myślano dawno temu gdy uznawano że Ziemia jest płaska. I doszedłem na koniec Ziemi. Zostawiłem tu swój garb, a teraz czas wracać i wyciągnąć nauki z przeżyć jakie doświadczyłem podczas mojej Camino de Santiago. Do zobaczenia w Opolu i Polsce.

Link do filmu tutaj:

Pierwszy kontakt z oceanem

Cudowne uczucie dla moich stóp. Film z tego doświadczenia pod tym linkiem: http://youtu.be/peDcBfHgWLs

Prawie bez szkód fizycznych

Wczoraj skręciłem kostkę i wylał mi się płyn stawowy. Na noc przykleiłem karnozynę i rano opuchlizna się zmniejszyła znacznie. Dobrze że mam apteczkę i z czasów harcerstwa pamiętam jak bandażować kostkę. Po opatrzeniu w drogę. Plan A przejść 19 km czyli trochę ponad połwę odcinka do Olveiroa, plan B przejśćcały odcinek. Od wyjścia z albergi czułem że z kostką jest OK ale nie chciałem zapeszać. Tak nie zapeszając zrealizowałem plan B. Hurrrra. Do końca Ziemi planuję dotrzeć jutro.

Początek końca

Santiago de Compostela nie spało do 6 rano i ja też. Cały czas budziły mnie odgłosy zabawy na zewnątrz. Dzisiaj rozpoczynam ostatnią podróż, podróż na konic Ziemi.

Czy to koniec?

I tak w 11 dni doszedłem do Santiago de Compostella. Jest sobota i mam jeszcze parę dni do zarezerwowanego lotu. Planuję dojść na "koniec ziemi". To też jest częścią Camino. Dojść, spalić jakąś część swojej garderoby z trasy wyrzucić do oceanu swój kamień i wrócić.

Santiago de Compostela wita

I tak w 11 dni doszedłem do Santiago de Compostella. Jest sobota i mam jeszcze parę dni do zarezerwowanego lotu. Planuję dojść na "koniec ziemi". To też jest częścią Camino. Dojść, spalić jakąś część swojej garderoby z trasy wyrzucić do oceanu swój kamień i wrócić.

Katedra w Santiago po mszy

Pisałem wcześniej o tym, że odbieram ludzi w Katedrze jakby czczili bóstwo a nie modlili się do Boga. Czekałem wtedy na mszę. Msza po hiszpańsku. Komunia. Gdy usiadłem w ławce po wzięciu Komuni i chciałem odmówić żal za grzechy, nie wiem co się stało. Zacząłem płakać. Łzy same mi leciały. Chciałem się pohamować, ale nie mogłem. Pierwszy raz w życiu przeżyłem takie doświadczenie. Nie mam wątpliwości - to bardzo szczególne miejsce.

Nareszcie Santiago de Compostela

14.09.2013r. Dotarłem do SdC. Pierwszy raz niebo od rana w chmurach. Katedra za szczątkami św. Jakuba jest bardzo piękna. Zbudowana jak większość kościołów na planie krzyża ( widać to świetnie na googlemaps). Ołtarz przepiękny, jak mała kapliczka, z umieszczoną centralnie figurą św. Jakuba, jakby to on był kierunkiem modlitw, a nie Bóg. Czczenie apostoła, bo takię odnoszę wrażenie, nie przemawia do mnie. Wokół ołtarza, specjalnym przejściem, chodzą pielgrzymi i dotykają figury apostoła jakby był bóstwem. Dziwne. Czekam na mszę o 12:00

Dzień przed Santiago

Ostatni nocleg przed Saniego de Compostela. Marszruta 33km to dystans OK. Gdyby następna miejscowość była za 5km to bym poszedł, ale niestey jest za 16 km, a to za daleko jak na dzisiejsze moje siły. Zatrzymałem się więc w alberdze Porta de Santiago w miejcowości Pedrouzo. W alberdze rozlega się uduchowiona muzyka, tworząca nastrój i przypominająca pielgrzymom po co wyruszyli w tę drogę. To już tylko 20 km do katerdy ze szczątkami św. Jakuba. Jeszcze 1,5 roku temu nie miałem pojęcia, że jest takie miejsce i że tysiące ludzi tu pielgrzymuje. Kiedy rok temu Ania powiedziała mi o swoim

Camino powiedziałem sobie, że też muszę odbyć tę podróż by odnaleźć siebie i odkopać wartości, które zdeptałem. Po to by zmirzyć się z trudną decyzją, która od 2-3 lat we mnie kiełkowała. Decyzja życiowa dla mnie i kilku osób.

Szczególna data 26/13 :)

13.09.2013r. Godzina 10:00, mam 20 km w nogach. Do dzisiejszego celu pozostało mi 5-8 km. Po drodze cała zgraja pielgrzymów, z których większość zaczęła w Sarri żeby "zaliczyć" pielgrzymkę. Mają dużo sił, bo o 200 km mniej w nogach niż ja, a przecież nie idę całej trasy. Jak się czują pielgrzymi idący z St.-Jean-Pied-de-Port? Oni przeszli już 760 km! Wielki szacun. Mylę, że samo przejście takiego dystanu do szczątków jednego z Apostołów, osobę wybraną przecież przez Jezusa, i zmaganie się ze swoimi słabościami fizycznymi i psychicznymi w celu pielęgnowania wiary jest wartym propagowania. Chrześcijaństwo to nie Kościół i księża, to droga styczna z zaleceniami Jezusa. Trzeba pięlęgnować naszą europejską wiarę, żeby nie zalała nas fala islamu, a tak się dzieje. Godzina 12:40 dolzło kolejne 10 km. Wędrówka wciąga i widzę po sobie, że kondycja coraz lepsza. Santiago zbliża się wielkimi krokami.